File:Kyranna.JPG

Ζητούσαν τη μεσολάβηση του μεγαλοτσιφλικά Παπαγεωργίου, τα πατριωτικά αισθήματα του οποίου από κανέναν δεν αμφισβητήθηκαν, γιατί είχε μεγάλη επιρροή στους Τούρκους. Γόνοι του Παπαγεωργίου αυτού υπάρχουν και σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Είναι η Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου-Βιδάλη αξιόλογη γυναίκα με κοινωνική δράση, ο Δημήτρης Ζάννας και ο μακαρίτης πια Παύλος Ζάννας, ο ευρωβουλευτής Αντώνης Σαμαράς κ.λπ. Αυτοί που σφαγιάστηκαν ήταν Ρωμέϊκος κόσμος και από τα κοντινά χωριά, που κι αυτά είχαν ξεσηκωθεί το 1878, και κυρίως κάτοικοι των Παλατιτσίων, Μελίκης, Προδρόμου κ.λπ. Από τον πρώτο γάμο Ήταν ο μεγάλος αδερφός Πρόδρομος σκοτίδας ετεροθαλής αδερφός του Δημήτριου Κατσιάμπα.οταν οι τουρκοι σκοτωσαν τον πατερα του Η μητέρα τους Κυραάννα ξαναπαντρευτηκε τον πατερα του κατσαμπα κατα το εθιμο της περιοχης και αυτον τον σκοτωσαν οι τουρκοι οταν ο κατσαμπας ειτανε 4 η 5 ετων ήταν κορη η εγγονή του οπλαρχηγού Πολυζoπουλου της Επανάστασης του 1821. που η καταγωγή τους είναι από το Ρουμλούκι και συγκεκριμένα από τους Ποζαρίτες (Κεφαλοχώρι) Ημαθίας αντιστάθηκαν στον κατακτητή, τον ταλαιπώρησαν και έδωσαν δείγματα πατριωτισμού Ή κρισιμότητα των καιρών έκανε τις βεροιώτισσες να βρίσκονται σέ διαρκή επαγρύπνηση πολλές φορές οι Τουρκοι Βούλγαροι ρουμανοι την καταδίωξαν συνεργάστηκε με τη Δέσποινα Νοΐδου που φυλακίστηκε ένα χρόνο και θα είχε κακό τέλος, αν δεν την άμνήστευαν οι Νεότουρκοι,την Ελένη Μαντα, τη Θεονίτσα Ζαφάρα, την Ελένη Γαλίτσιου, την Κώσταινα Σιδέρη, τη Γιώργαινα Τουρώνη, τη Σωτήραινα Σακελλαρίδη, τη Δήμαινα και Γιώργαινα Κατινα, καθώς και τη Γιάνναινα Κανάκη,που είχαν κάνει τα σπίτια τους μόνιμα καταλύματα των Μακεδονομάχων.και δεν ήταν οι μοναδικές.Ή Άνθία Γούναρη δέχονταν τα όπλα,που έφερνε στην πόλη ο Αθανάσιος Παπαδήμος, και μαζί με τον γυιό της Θωμά Μούμουλο Γούναρη τα έκρυβε στο ναό των 'Αγίων Κηρύκου και Ίουλέττης, ένώ η Μαριγώ Γκαλίτσου η Γούτσιου έρραβε τα ρούχα των ανταρτών. τη φουστανέλα του Άγρα έκανε με τριακόσια λαγκιόλια.Άλλοτε πάλι έκρυβε πάνω από 450 όπλα στό σπίτι της και πολλές φορές οι Βούλγαροι την καταδίωξαν να τη σφάξουν, καθώς μετέφερε την άλληλογραφία του Σιορμανωλάκη, μα αύτή ποτέ δεν έκανε πίσω. Ο Βαγγέλης Χοστέβας με τους ενόπλους του, 500 άνδρες περίπου, τον επίσκοπο Κίτρους Νικόλαο και τον Παύλο Πατραλέξη καταφεύγουν προς τα Ρουμάνια των Παλατιών, όπως έλεγαν (εννοούσαν τα πυκνά δάση των Παλατιτσίων). Τους ακολουθούσε όμως και ένα μεγάλο πλήθος γυναικοπαίδων. Οι ένοπλοι και το αρχηγείο τους εγκαταστάθηκαν στο χωριό Σπουρλίτα, σημερινή Ελαφίνα, και τα γυναικόπαιδα στο Μοναστήρι των Αγίων Πάντων και στις σπηλιές γύρω απ' αυτό. Τα συγκεντρωθέντα γυναικόπαιδα, κατά τις εκτιμήσεις των ανθρώπων της εποχής που ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό, υπερέβαιναν τις 2.500 ψυχές. Χιόνιζε τις μέρες εκείνες και το κρύο ήταν τσουχτερό. Το κρησφύγετό τους όμως προδόθηκε και οι Τούρκοι κινήθηκαν προς το Μοναστήρι από 3 κατευθύνσεις με μεγάλες δυνάμεις. Η μία ομάδα προερχόταν από τη Βέροια και αριθμούσε κατά το Μιλτιάδη Σεϊζάνη 2.000 ενόπλους και 300 άτακτους και αρχηγό τους τον Γιαγχία Βέπ. Θα χτυπούσε το Μοναστήρι από τη διάβαση Παλατιτσίων προς αυτό (βόρεια). Η άλλη προερχόταν από τον Κολινδρό και αριθμούσε 2.200 ενόπλους. Θα χτυπούσε το Μοναστήρι από τη διάβαση Γαλακτού (νότια). Η τρίτη ακολουθούσε δύσβατη από ανατολάς πορεία και την οδηγούσε ένας προδότης από τις Μηλιές Κολινδρού. Εν τω μεταξύ προς το Μοναστήρι κατέφυγαν και οι κάτοικοι των Παλατιτσίων και των τότε οικισμών Μπάρμπες και Κούτλες (σήμερα Βεργίνα) καθώς και οι Ελληνόβλαχοι που διαχείμαζαν σ' αυτά. Οι Παλατιτσιώτες (ντόπιοι και Ελληνόβλαχοι) οπλίστηκαν και ανέλαβαν την φύλαξη της βόρειας διέλευσης. Τη νύχτα 14/15 Μαρτίου οι γέροντες, που απέμειναν στα Παλατίτσια, είδαν τους Τούρκους, που πέρασαν ήδη τον Αλιάκμονα και πλησίασαν προς το χωριό. Ειδοποίησαν τον Παύλο Πατραλέξη που βρισκόταν στο Μοναστήρι και εκείνος με τη σειρά του έστειλε την είδηση στο επαναστατικό σώμα, που εγκαταστάθηκε στη Σπουρλίτα (Ελαφίνα). Οι επαναστάτες ξεκίνησαν αμέσως για την προστασία των γυναικοπαίδων. Στη θέση Γαλακτό συναντήθηκαν οι δύο αντίπαλοι στρατοί. Έγινε σφοδρή μάχη με μεγάλες απώλειες από τη μεριά των Τούρκων, που ήταν έτοιμοι να υποχωρήσουν Τα γυναικόπαιδα, που ήταν στην περιοχή του Μοναστηριού, έμαθαν για τις κινήσεις των Τούρκων από τη διάβαση Παλατιτσίων, και όταν τους είδαν να ανηφορίζουν προς αυτές, αλαφιασμένες κινήθηκαν προς την Ελαφίνα μέσω Γαλακτού. Έγινε εξαιτίας αυτού μεγάλη σύγχυση και οι ένοπλοι Έλληνες αναγκάστηκαν να αλλάξουν θέσεις για να προστατέψουν τα γυναικόπαιδα. Άφησαν έτσι ελεύθερη τη δίοδο που οδηγούσε στο Μοναστήρι από τη μεριά του Γαλακτού. Οι Τούρκοι μπήκαν στο Μοναστήρι και περιμάζεψαν τα έντρομα γυναικόπαιδα που απέμειναν σ' αυτό, καθώς κι εκείνα που ήταν διασκορπισμένα στις σπηλιές και τα βράχια του δάσους. Άρπαξαν όλα τα στολίδια που φορούσαν ή είχαν σαν νομίσματα και τις ξεγύμνωσαν. Λίγο αργότερα τις άφησαν να γυρίσουν πίσω στα χωριά τους. Αλλά γύρω από το τελευταίο αυτό οχυρό και άσυλο 2.500 γυναικόπαιδων γράφτηκε ο επίλογος της επαναστατικής ανταρσίας του Ολύμπου-Πιερίων η κυρα αννα ηταν κρυμμενη στο δασος με τα παιδια και ειδε της σφαγες που εκαναν οι τουρκοι Εφτά γυναίκες Ελληνόβλαχων που διαχείμαζαν στα Παλατίτσια, που οι άνδρες τους άρπαξαν τα όπλα για να φέρουν το Ρωμέϊκο, ρίχτηκαν από το βράχο του Πολυκάστρου στο βαθύ γκρεμό, για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Τα ονόματά τους, όπως καταγράφηκαν στο μνημείο ηρώων των Παλατιτσίων που τίμησε τη μνήμη τους, είναι: 1) Κυράτσα Γκοδουβάνου, 2) Ελένη Τούλη, 3) Σάντα Τούλη, 4) Μαρία Μαρίτση, 5) Βαγγελιώ Μητριώνη, 6) Σούλα Μητριώνη, κόρη της προηγούμενης και 7) Αικατερίνη Νιώπα, σύζυγος του Μ. Νιώπα που κρατούσε το βυζανιάρικο αγοράκι της στην αγκαλιά της. Είναι το παιδί που επέζησε της θυσίας εκείνης και ζούσε μέχρι πρότινος στη Βέροια, στην οποία υπάρχουν και απόγονοί του.