File:COLLECTIE TROPENMUSEUM Reliëf O 127 op de verborgen voet van de Borobudur TMnr 10015864.jpg

Nederlands: Negatief. Negatief waarop reliëf O 127 van de verborgen voet van de Borobudur te zien is. De verborgen voet van de Borobudur is de oorspronkelijke basis van het Buddhistische heiligdom dat rond 800 gebouwd is. In een latere fase van de bouw werd deze basis verborgen, waarschijnlijk om verzakking te verkomen. De verborgen voet loopt om het hele bouwwerk heen en bevat 160 reliëfs die tezamen de Mahakarmawibhangga verbeelden, een Mahayanistische tekst die de werking van de leer van Karma uiteenzet. Deze leerrede wordt aan Buddha toegeschreven en handelt over oorzaak en gevolg.

N.J. Krom en Th. van Erp duiden in hun standaardwerk over de Borobudur (Beschrijving van Barabudur (Den Haag: Martinus Nijhoff, 1920-1931)) de reliëfs van de verborgen voet aan als serie O. Op de reliëfs zijn voorbeelden van de theorie uitgebeeld: goede daden hebben goede gevolgen en slechte daden hebben slechte gevolgen. De reliëfs vallen in twee delen uiteen: O 1 tot en met O 117 verbeelden een aantal daden die leiden tot één en hetzelfde gevolg. De reliëfs O 118 tot en met O 160 tonen verschillende gevolgen van één oorzaak. De uiteenzetting van de leer begint bij de trap aan de oostzijde en ontrolt zich met de klok mee om het bouwwerk heen. De reliëfs moeten dan ook gelezen worden van rechts naar links.

Lange tijd was onbekend wat op de reliëfs van de verborgen voet stond afgebeeld. Hoewel de reliëfs al in 1885 waren ontdekt door Dr Ir J.W. IJzerman (1851-1932) kon de Franse geleerde Sylvain Lévi pas in 1929, op het zesde Congres van het Oostersch Genootschap, constateren dat het op de verborgen voet ging om een Buddhistische tekst: Mahakarmawibhangga. Lévi had in 1922 een manuscript uit 1411 met deze tekst ontdekt in Kathmandu, Nepal. De tekst bleek populair in de Burdhistische wereld te zijn en een aantal verwante teksten te hebben: twee Chinese werken, waarvan één vertaald was in 582 door Gautama Dharmaprajna en één tussen 980 en 1000 door T'ien si Tsai. Daarnaast bevat de Tibetaanse Kanjur twee werken met de titel Karmawibhangga. In 1933 publiceerde de archeoloog N.J. Krom een uitgebreide analyse van het Mahakarmawibhangga op de reliëfs van de bedolven voet. Hierin legt hij een relatie tussen de afbeeldingen op de reliëfs en de tekstpassages in het Mahakarmawibhangga.

Reliëf O 127 bevindt zich aan de noordzijde van de Borobudur en heeft volgens N.J. Krom betrekking op paragraaf 64 van het Mahakarmawibhangga: LXIV Welke zijn de tien voordelen van de gift van een zonnescherm? Antwoord: men wordt het zonnescherm van de wereld; men heeft geen branding van het lichaam, men heeft geen branding van de geest; alle daden die men doet om tot de heerschappij te raken hebben voorspoed; men wordt herhaaldelijk wereldbeheersende koning; men wordt een groot persoon; men heeft omgang met lieden, die grote personen zijn; men heeft omgang met Buddha's en Buddha-hoorders; men heeft een rijke positie; men wordt herboren in de hemels; men bereikt spoedig het Parinirwana. Hierbij verhaalt men enz....Dit zijn de tien voordelen van de gift van een zonnescherm.

Deze paragraaf heeft betrekking op vier reliëfs O 127 tot en met O 130. Op reliëf O 127a knielt een man. Hij is in het gezelschap van twee vrouwen en bevindt zich voor een zittende brahmaan. Op de achtergrond staan twee zonneschermen. De inscriptie boven het reliëf luidt chatradana' (gift van een zonnescherm). Boven O 127b staat de inscriptie nirupataptakayacitta (ongebrand van lichaam en geest) boven een aanzienlijke man in een paviljoen met zijn gezin en personneel. Dit correspondeert met de tekst. Het hele reliëf O 128 wordt gevuld door een gesprek van voorname lieden met hun gevolg en vrouwen. Boven het reliëf is de inscriptie 'mahesakhyasamawadhana' (ontmoeting met grote personen) aangebracht. Ook O 129 en O 130 tonen maar één tafereel. Op O 129 is de wereldheerser te zien, met de inscriptie 'cakrawartti'; hij is in het gezelschap van zijn gemalin, olifant, paard, edelsteen en werprad tussen een talrijk gevolg. Op O 130 is een hemel afgebeeld; een god met vrouwen, dienaren en dienaressen, een hemelboom, juwelenpotten en kinnara's (half mens, half vogel). (Uit: N.J. Krom, Het Karmawibhangga op Barabudur. Mededeelingen der koninklijke academie van wetenschappen, afdeeling letterkunde, deel 76, serie B, No. 8 (Amsterdam: Noordhollandsche Uitgevers-Maatschappij, 1933) 260-261).

Bronnen:

A.J. Bernet Kempers, Borobudur. Mysteriegebeuren in steen. Verval en restauratie. Oudjavaans volksleven (Wassenaar 1973/gewijzigde herdruk); Van Erp, Th., Krom, N.J., Beschrijving van Barabudur (Den Haag: Martinus Nijhoff, 1920-1931); N.J. Krom, Het Karmawibhangga op Barabudur. Mededeelingen der koninklijke academie van wetenschappen, afdeeling letterkunde, deel 76, serie B, No. 8 (Amsterdam: Noordhollandsche Uitgevers-Maatschappij, 1933).. Reliëf O 127 op de verborgen voet van de Borobudur